Zevenhuizen

Daar stonden we dan, om 7 uur in Zeshuizen. Geen zak te doen.

Gekkigheid natuurlijk. Om zes uur zou de koers losbarsten in Zevenhuizen. Het kutweer was de koers net voor, en was het stadium “losbarsten” rond een uur of half zes al ruimschoots voorbij. Het klotste met bakken tegelijk uit de hemel, zo zie je het niet vaak meer. Geweldig koersweer dus. Dubbele punten voor de renners die ook nog aan het warmrijden waren. Het nut ontging ons een beetje, maar we vinden het wel stoer.

Met man en macht werd gezocht naar Steven Willemsen, gevreesd werd dat hij met gele trui en al door het putje was gespoeld. Harko was reeds terecht, het machtige lijf leek nog wat machtiger in de rode puntentrui. Opstellen, en toen Steven ook een plekkie vooraan had gekregen mocht het gewone volk ook aansluiten. Wat traditioneel geouwehoer met de knappe rondemiss en met een lullig plofje waren we vertrokken.

Door de regen werd er aardig door de bochten gekeuteld. Op de rechten stukken ging het net zo hard als altijd, dus het elastiekeffect was wat heftiger dan normaal. Dat kostte menig renner in beginfase direct al de kop. Mooi dus. Meteen schudde Steven aan de boom, maar zonder groot succes. Oldenkamp, Dijkstra, Elferink, Slagter, De Haan: allemaal mannen die graag een ontsnappinkje wilden forceren, maar tevergeefs. Constant een gaatje, maar constant weer renners die het dichtreden.

Niet in de laatste plaats door puntenklassement. Om de haverklap waren er punten te verdienen voor het KETS-klassement, ofzo. Kan ook CASH-klassement, Kerstklassement of iets anders zijn. De werking, het nut en de regels ontgaan ons een beetje. Niet in de laatste plaats omdat er op de hele site van de Meerdaagse geen fuck over te vinden is. Feit blijft dat er in die ronden hard werd gesnokt en de gaatjes op die manier makkelijk weer dicht werden gereden.

Sprintje voor de overwining dus. Geen verrassing dat Harko er mee aan de haal ging. Sowieso een behoorlijk elite-waardig podium met Arjan Elferink en Binne-Pier de Haan er naast. Steven uit de gele trui, dat gaat voelen als een bevrijding. Tsjerk Rozema (de revelatie van Peize) was de hele koers spoorloos, knalde op het laatst nog naar voren, en werd vervolgens weer 20e. Geen denderend vervolg, maar wie weet wat ‘ie in Noordhorn uit de hoge hoed tovert.

Tot slot: wat een fantastische organisatie. In het rotweer met een glimlach je lang voorbereidde, met liefde verzorgde evenement draaien is grote, grote klasse. Hopen dat het volgend jaar stralend weer is, dat gun je ze. Speciale vermelding voor de man die aan het dranghek langs de grote weg in Zevenhuizen stond. Geen donder van de koers zien, maar er wel de hele avond staan om de koers voor ons mogelijk te maken. Mooier kan niet. Hartje.