Categorie De onderbuik

De kogel is door de kerk! De ploegenpresentatie gaat plaatsvinden bij Spaak te Groningen. De inloop is vanaf 20:00 en omstreeks 23:00 (met een beetje uitloop) schoppen Henrieke en Martijn ons er weer uit. De gegevens van Spaak:

Spaak Koffie en Koers
Oude Boteringestraat 66
9712GN Groningen
www.spaak.cc

Er wordt geouwehoerd, er wordt gegluurd naar spannings in de beens en en worden buiken ingehouden. We rekenen er op dat de regionale, landelijke en mogelijk mondiale pers massaal zal toestromen.

De inschrijvingen lopen lekker door, maar we kunnen er nog wel wat meer gebruiken. Inschrijven kan via deze link, maar het kan ook via onderstaande velden:

Ja, het is zover! Je kan vanaf nu HIER je ploeg inschrijven voor onze ploegenpresentatie op 8 februari 2020. Vergeten wat we ook weer gingen doen? Hieronder nog een keer de tekst. Weten we al wat we precies gaat gebeuren, en waar? Nee. Maar mag dat de voorpret drukken? Nee.

Laten we eerlijk zijn: we fietsen toch behoorlijk in de kelderklasse van het Nederlandse wielrennen. Dat geeft niet, want we zijn gewoon niet beter. Begrijpelijk ook dat het niemand echt iets kan schelen. Daarom moeten we er met z’n allen iets van maken, vinden wij. Daarom presenteren we op zaterdag 8 februari DE GROTE BUIK VAN HET PELOTON PLOEGENPRESENTATIE!

Wat gaan we doen?

Het lijkt ons superleuk om alle Sportklasse- en Amateurwielerteams (m/v) te presenteren tijdens 1 groot evenement. Dat lijkt het nog wat, immers. Als we nou zorgen dat we zo veel mogelijk teams over de vloer krijgen die allemaal hun eigen schare fans en sponsoren meebrengen, dan maken we er een mooi feestje van.

En hoe ziet dat er dan uit?

We moeten nog van alles regelen. Wilde ideeën als een podium met geluidsinstallatie, een fotograaf voor superprofi ploegen- en rennersfoto’s, bier van de tap en dat soort dingen spoken al weken door ons hoofd. Komt vast allemaal goed, want met z’n allen kennen we heel veel mensen.

DUS:
Zet 8 februari in de agenda. We gaan het ’s avonds doen, en het lijkt er sterk op dat het in Roden gaat plaatsvinden. Meer informatie volgt vanzelf. We hebben er ook een Facebook-event van gemaakt, dat vind je hier.

Laten we eerlijk zijn: we fietsen toch behoorlijk in de kelderklasse van het Nederlandse wielrennen. Dat geeft niet, want we zijn gewoon niet beter. Begrijpelijk ook dat het niemand echt iets kan schelen. Daarom moeten we er met z’n allen iets van maken, vinden wij. Daarom presenteren we op zaterdag 8 februari DE GROTE BUIK VAN HET PELOTON PLOEGENPRESENTATIE!

Wat gaan we doen?

Het lijkt ons superleuk om alle Sportklasse- en Amateurwielerteams (m/v) te presenteren tijdens 1 groot evenement. Dat lijkt het nog wat, immers. Als we nou zorgen dat we zo veel mogelijk teams over de vloer krijgen die allemaal hun eigen schare fans en sponsoren meebrengen, dan maken we er een mooi feestje van.

En hoe ziet dat er dan uit?

We moeten nog van alles regelen. Wilde ideeën als een podium met geluidsinstallatie, een fotograaf voor superprofi ploegen- en rennersfoto’s, bier van de tap en dat soort dingen spoken al weken door ons hoofd. Komt vast allemaal goed, want met z’n allen kennen we heel veel mensen.

DUS:
Zet 8 februari in de agenda. We gaan het ’s avonds doen, en het lijkt er sterk op dat het in Roden gaat plaatsvinden. Meer informatie volgt vanzelf. We hebben er ook een Facebook-event van gemaakt, dat vind je hier.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Android | RSS

Arie, Berry en Tom rezen dit keer af naar het lommerrijke Zuidlaren, waar ze genoeglijk koffie en bier drinken met de mannen van De Buffels, een pas opgerichte KNWU-vereniging. Ze hebben het met Steven Hamstra, Mark Boersema en Bert de Windt over het hoe en wat van de club, wat de plannen zijn, wie er gaan fietsen, enzovoort.

Dat alles in Klasbak, een gezellig wielercafé in hartje Zuidlaren. Pittoresk gelegen naast de Pets Place, al zal het snel andersom zijn, wat ons betreft. Mark vertelt over het café, zijn koffie en zijn plannen.

Naast dit alles natuurlijk aandacht voor het wielernieuws uit het Noorden: transfers, geruchten en commotie over de Meerdaagse.

Genoeg te horen, geniet er van!

Het was gezellig gisteravond. Erg gezellig. Het wakker worden gaat maar moeilijk. De scheet die onder de dekens vandaan waait ruikt naar bier, hamburgers en bitterballen. Er trekt een flard voorbij van halve liters Franziskaner, bolletjes Chouffe en aantrekkelijke barvrouwen.

Het bed is even een hele grote vriend. Warm, zacht en bovendien ligt er een gezellig, harig bolletje tegen me aan. Superleuk dat een van de katten lekker tegen me aan is gekropen. Gek, want die komen normaal helemaal niet boven. Maakt voor nu niet uit, nog even lekker soezen. De kat krijgt een aai over z’n ronde, harige lijfje. Dat voelt anders dan anders.

Lang verhaal kort: ik heb net mijn eigen dikke buik geaaid en het is hoog, hoog tijd om te gaan trainen.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Android | RSS

Met het NCK in het vooruitzicht werd het tijd eens flink over tijdrijden te praten. Natuurlijk moeten de mannen wel eerst even hun plasje doen over de koersen en ontwikkeleingen van de laastste tijd, maar daarna is Steven Sloof aan het woord.

Steven is het tijdritfenomeen van circa 10 jaar geleden. Waar hij startte won ‘ie, parcoursrecords sneuvelden bij bosjes en als kers op de taart werd hij Wereldkampioen tijdrijden bij de Masters.

Verhalen, tips, trucs, you name it, they’ve got it. Veel luisterplezier!

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Android | RSS

Allereerst: ontzettend sorry voor de kutkwaliteit waarin deze podcast tot u komt. Doordat we nog slechter met techniek zijn dan we kunnen fietsen is deze hele podcast per ongeluk opgenomen met de interne microfoon van de laptop van Berry. We kunnen wel janken.

De kwaliteit is volgens ons nog net goed genoeg om online te klatsen. Het verhaal is er namelijk mooi genoeg voor, want Nicole Clerx reed de Trans Continental Race, een self-supported race van Sofia naar Brest. Dwars door Europa, op eigen houtje. Superstoer, superzwaar, supergaaf.

Nou goed, nogmaals sorry, we hopen dat jullie er desalniettemin van kunnen genieten!

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Android | RSS

Rechtstreeks vanuit Herberg “De Waard van Ternaard”: een podcast met de mannen van Cycling Team Mutasport!

Na de (fantastische, idioot mooie en unieke) koers in Ternaard praten we je bij over koersen van de afgelopen tijd, presenteren we wat roddels en transfergeruchten en willen we alles weten over de een van de meest opvallende teams van dit seizoen: Muta.

Er is bier, de sfeer is goed, er heerst euforie over een geweldige koers: zet je maar schrap dus. Veel plezier!

Joe, iedereen: we hebben jullie ff nodig. Dus doe even mee.

Ga achterover zitten en doe je ogen dicht. Eh, kut, nu kan je niet meer lezen natuurlijk. Dus lees eerst dit stukje even uit. Dit is het plan: je gaat achterover zitten en doet je ogen dicht. Dan stel je je een weg voor, een pad dat ophoudt, een waterval, een dijk met daarachter een eindeloze vlakte, een zee die steeds bij je weg stroomt, eeuwige jachtvelden. Snap je?

Daar aan de rand sta jij te kijken. En je staat te shinen. Met je fiets. Het waait. De zon schijnt. Er staan allemaal mensen te klappen en te juichen. Het is een beetje Kinderen-voor-Kinderen (“Ik heb zo wa-wa-waanzinnig gedroomd”) en ook een beetje districtskampioen zijn. Je zwaait, met bloemen. En je juicht. Je krijgt een of andere krentenbol. En je huilt een beetje, want je vriendin is zo trots. En je moeder is zo blij.

De kerkklokken beginnen te luiden. Er hangen slingers in de bomen. En de boerenknecht gaat een koe melken. En een boerenmeid gaat allemaal andere dingen doen. En jij hebt gekoerst. Alles lukte. Als je op je pedalen ging staan, dan had je power. In iedere bocht was jij de koning. Toen de slag moest vallen, deed jij de slag vallen. Alleen de echte kleppers konden mee.

Maar je wist: zij zijn er vandaag voor jou. Harko Kievit, Berend Slagter, Ron Timmermans, Arjen Bos, Joakim Zuidema, Cor van Leeuwen, Hans Groenhoff, Evert Jan Veldkamp, Jack Kuper – en jij. Een elite clubje. Alleen maar hardrijders, maar je lacht erom, want je weet dat ze je vandaag niet gaan kloppen op de meet. Geen gefuck – jij bent hier de baas. En ZO GAAT HET DUS OOK.

Dit is dus hoe je je Ternaard moet voorstellen. Ok?

En nu opgeven godverdegodver, want er zijn te weinig inschrijvingen en straks gaat een van de leukste koersen van het jaar niet door.

Dat kan hier: https://mijnknwu.knwu.nl/

Als ik thuis kom, ben ik blij dat mijn vriendin er niet is. Dan kan ik me een beetje fatsoeneren. Ik til mijn rechterbeen omhoog – letterlijk, met mijn rechterhand – en stap af. Mijn fiets lijkt vrij ongeschonden, slechts een paar krassen. Het shirtje kan weg, en de shiny witte schoenen zijn wat zwarter dan ik leuk vind.

Mijn helm kan ik wel weer op, als ik even een tijdje met duct tape in de weer ben geweest. Ik lach een brede lach om de idioten die denken dat ze veiliger zijn zonder. Ik heb al zo vaak een helm in deze staat gezien. ‘Zelf weten, jongens,’ zeg ik, terwijl ik hem kreunend in de richting van de vuilnisbak gooi.

Ik loop naar het kastje met verband. Eilandpleisters, watten, witte gaasjes, zalfgaasjes, alcohol. Daar graai ik wat van bij elkaar. Als ik bij de drogist ben, kijk ik altijd even of dit spul in de aanbieding is. Ik heb al anderhalf jaar de voorraad niet hoeven aan te vullen, maar nu mag ik eindelijk weer aan de gang met tape en schaar.

Langzaam pel ik laagjes van mijn lijf. Eerst het kapotte shirt, dat knap een paar schaafwonden verborgen hield. Bij het uittrekken van mijn ondershirt krijg ik mijn linkerarm niet heel hoog, toch doe ik dat gewoon. Godver. Onder mijn broek zitten op willekeurige plaatsen ook wat kleine rode plekken. Aan de buitenkant was daar niks van te zien, maar het verklaart wel de steken in mijn bovenbeen. Gek genoeg is een teen aan mijn rechtervoet helemaal blauw. Terwijl er in die buurt verder niks aan de hand is.

Ik pak twee handdoeken en loop naar de douche. Het lauwe water laat ik eerst over mijn ongeschonden kant stromen. Ik bijt op mijn tanden en pak de douchekop. Die zet ik op mijn been, daarna pak ik de ene handdoek en ros wat over de roze-rode bebloedde plekken. Ik ben blij dat ik mijn benen net geschoren had. Daarna doe ik mijn schouder, mijn arm, en mijn dijbeen. Opgelucht haal ik adem. En dan doe ik voor de zekerheid een tweede ronde.

Als ik me afsop en mijn haar was kom ik er achter dat mijn linkeroor beurs is. Leuk die kleine ontdekkingen na een valpartij.

Als een halve mummie sta ik een half uurtje later eieren te bakken. Kan ik morgen weer fietsen? Vast wel. Ben vandaag ook zonder al te veel problemen thuis gekomen.