En dat was 4

Daar staan we dan. Huisvaders, studenten, werklozen, carrieretijgers. Met de ziel onder de arm bij een vreemd buitensportcentrum ergens in Drente. We zijn met z’n allen over de streep gerold, dat leek zo’n 4 minuten nog heel belangrijk. Nu de adrenaline wat opdroogt blijkt de wereld gewoon te hebben doorgedraaid in tussentijd. Die ziel hebben we trouwens onder de arm omdat er net een vierde luik aan het het vierluik Annen is gespijkerd. Klaar dus.

Het is niet echt een wereldschokkend kunstwerk geworden, als we eerlijk zijn. Eigenlijk lijkt het best wel op het vierluik dat we een jaar geleden met z’n allen in elkaar knutselden. We hadden het er nog een dag of 3 over en eigenlijk verdween het daarna ergens in een depot ofzo.

Is dat erg? Lijkt ons niet. Vierluiken Annen maken is the most fun you can have with your clothes on. Nou, oké, dat is niet helemaal waar. Maar mooi was het. En dat is nu dus voorbij.

Het laatste koersje verliep eigenlijk nog best vreemd. Een handjevol eliterenners, wat junioren, een tandem en 1 nieuweling werden door Dieuwke weggefloten met het vriendelijke verzoek even voorzichtig met elkaar te doen en waar mogelijk even op elkaar te wachten. Zo werd de eerste renner pas na een meter of 40 gelost. Het leek wel een wedstrijd.

Als je niet beter wist had je die indruk ook gekregen bij de amateurkoers. Direct vanaf de start probeerden er mensen weg te rijden. Hoewel het CSG was die knuppel gelijk in het hoenderhok gooide probeerden de Spaakbaarden het ook veelvuldig en, het moet gezegd worden, met indrukwekkend geweld. De liefde groeit, de baard helaas ook. Hard fietsen, daar had een deel van het peloton niet zoveel zin in. Een oude baas van NWVG bleef maar roepen dat er een tweede waaier opgezet moest worden. Inderdaad een goed idee, even de benen stil houden achter de eerste waaier en dan met een stel gezette kantoormedewerkers, wat ongetrainde veertigers, en stel brakke studenten en vier kleuters bakkeleien over de wie het kopwerk gaat doen en vervolgens de kopgroep uitzwaaien. Nee, dan liever even afzien op kant.

Ook een Emmenaar zag liever niet dat er iemand probeerde weg te rijden. Als dat gebeurde (en mislukte) kreeg de dappere fietser een zeurderige reprimande van de oude baas te verwerken. In zijn tijd kreeg je in de Teleflextour waarschijnlijk nog bonificatieseconden voor het hebben van een grote muil. Een lange slungel met verwassen tenue schreeuwde uit pure angst moord en brand als iemand iets te bruusk z’n fiets in een gaatje duwde. En toen het in de derde ronde even flink op kant ging was men daar zo verbaasd over dat het plaatselijke asfalt weer wat stukken huid rijker is.

(Wat een vreselijk geluid, hoor je dan te zeggen. Hoort u ook altijd flink wat concurrenten minder en de kans op een mooie ontsnapping?)

Op het einde won er een roeier. What else is new. Burry werd gelost en filmde. What else is new. Van de uitslag klopte geen kut. What else is new. Op de terugweg werd de mislukte koers nog even gered door met 35 per uur terug te stampen. What else is new.

Er was weinig new. Maar dat was niet erg. In ons depot is nog ruimte zat.