De eerste Dropkoers!

Het is ongelofelijk hoe goor je kan worden van drie kwartier fietsen. Er zijn mensen die afreizen naar een Belgisch weiland en hun leven wagen op een schuine kant om terug te komen met een bek vol modder, maar dat is voor ons dus helemaal niet nodig, want wij hebben Corpus. Dankzij de eerste dropkoers van het jaar konden we vrijdagochtend achter het bureau mooi nog even de modderkloeten uit oorschelpen, ooghoeken en bilnaad schrapen.

De ontvangst was zoals je dat hoopt: wat frommelige studenten in een morsige auto die afgeragde rugnummers uitdelen. We worden lekker laisser-faire weggemompeld (“er is drop voor een tussenprint, er is drop voor de winnaar, doe een beetje voorzichtig, veel plezier”) en dan is het drie kwartier kijken naar Steven Willemsen, Wieger van der Wier en een horde Kannibaalrenners die proberen een kopgroep te vormen terwijl het in het peloton net te makkelijk is om stuk te gaan, en net te vies en goor om veel zin te krijgen in een tegenaanval.

De koers zelf had weinig om het lijf, dus. Wegens het (gebrek aan) licht duurde het hele feest drie kwartier. Steven won een tussensprint door vroeg weg te rijden, de eindsprint werd gedomineerd door de Kannibaaltrein (maar we zijn niet helemaal zeker wie er won) en er viel helemaal niemand, dus helemaal dikke prima zo. Ondertussen stonden er gillende meisjes op de loopbrug, een schreeuwende student langs de kant en reed een ventje in Trek-Balloise-kleding z’n schijfremmen duidelijk hoorbaar naar de kutver.

Het was weer koers op donderdagavond en dat is natuurlijk prima, maar jemig, we werden toch ook wel overvallen door een gevoel van moedeloosheid dat we weer een heel jaar rondjes gaan rijden op dit plaatje asfalt. Maakt wel dat we de échte koersjes nóg meer waarderen, want Anderen was wel echt een superfeestje afgelopen week. <3<3<3