WAAR ZIJN WE MEE BEZIG

Het is een goed teken als je jezelf zo nu en dan afvraagt WAAR DE FUCK je mee bezig bent. Dat betekent namelijk dat je nieuwe dingen of activiteiten buiten je comfortzone doet, en dat houdt je scherp in het leven. Superfijn dat er wielerkoersen in maart worden georganiseerd, want er is echt geen betere gelegenheid om je af te vragen WAAR JE IN VREDESNAAM MEE BEZIG BENT. Een hoop mindfulness en zelfontplooiing dus, tijdens de Online Vormgever Openingskoers van de De Koers. Allerlei renners (en rensters?) die zich op een zeldzaam goor Corpus door onvervalst kutweer ploeterden, op weg naar de streep. Organisatoren en juryleden die in een winderig partytentje alle zeilen bijzetten om zichzelf en de sfeer nog een beetje op temperatuur te houden. Een plukje publiek dat écht niets anders te doen had dan een matig stukje breedtesport kijken om de boel wat aan te kleden. Kortom: WAT DOEN WE HIER.

Nou, de eerste koers van een fucking gaaf initiatief rijden dus. Een stukje karakter kweken. De oogbollen even goed zandstralen. De wasmachine een flinke uitdaging geven. De fietsenmaker wat werk toeschuiven. Maar toch vooral koersen omdat er koers is. 

Er was een clinic voor beginnende wedstrijdrijders door Harko (over liefde voor de sport gesproken). Er was een hevige strijd in klasse 3. Er was een (te) klein clubje in klasse 2. In de klasses 1 en hoofd (die samen reden) ontstond er al snel een kopgroep, waardoor het peloton zich stierlijk moet hebben verveeld. Er was een EHBO’ster die de hele dag niets heeft gedaan omdat iedereen zo netjes reed, terwijl de baan door berkenprut af en toe verraderlijk glad was (of leek).

Herinneren we ons deze koersdag over 2 jaar nog? Nee. Was het leuk? Nee. Waren we blij dat we er bij waren? Ja.