Omloop Folsgare

Folsgare is een schitterend dorpje. Denk ik. Eigenlijk ken ik maar een straat of 3, 4. Vermoedelijk zijn er ook niet gek veel meer. Ik vind het vooral schitterend omdat er 1 keer per jaar een koersje doorheen dendert.

Er staat een huisje te koop. 364 dagen per jaar uitzicht op een kerk met troosteloos kerkhof, 1 dag per jaar de blote reet van een renner naar keuze. Tel uit je winst.

Geheel in Snits-traditie is de inschrijving weer in een raar hokje. Kaatsvereniging, zondagschool, voetbalkantine: zeg het maar. Geen idee. Wel een bar met bier en er zijn toiletvoorzieningen. Maakt het dan nog écht uit wat het voor hokje is? Nee.

De Kannibaal was massaal toegestroomd. Een auto vol. Ho, nee, wacht. Er rollen allemaal mannen met baarden uit die koersbak. Snel 112 gebeld, ongeschoren gespuis heeft de auto met politiek incorrecte neger achterop gekaapt!

Na enkele flinke tikken met de wapenstok bleek dat opperbaard Bart van de Walle toestemming had van het Kannibaalbestuur. Zal dan wel. “Voor de zekerheid nog wat extra tikken!”, riepen we. Deden ze niet. Mannen van stavast, onze sterke arm. Jammer.

Tom Akkerman had z’n auto naast een schiere poedie geparkeerd. Er gaan geruchten dat er meer dan een parkeerplek gedeeld wordt.

Twee vriendelijke dames achter de inschrijftafel trouwens. Dat zie je wel eens anders. Vol bakje met reservespelden. Zie je ook wel eens anders. Niets dan lof.

Ook veel lof voor de Snits-vrijwilligers die het de afgelopen jaren is gelukt om de Egbert de microfoon te ontfutselen. En de Snits-mastodont nog maar eens in het zonnetje zetten, want jarig. Een peloton stoere renners zong “Lang zal ‘ie leven”. Hopen we ook echt.

Wind na de eerste bocht vol op kop. Beetje dringen dus. Het was altijd een schitterend rondje, maar er moesten onlangs wat wegversmallingen in. Die 4 auto’s die er dagelijks reden maakten het kennelijk regelmatig te bont. Maakt het voor ons wel levendig. Lekker indikken, uitwaaieren, indikken, etc. Geen valpartijen, ook wel eens leuk.

Bocht. Alles naar links, spul op de kant. Er gebeurt knap weinig. Bocht, lang slingerend stuk. Weer op de kant. Zwaar. Niets geks.

Bocht. Slecht wegdek, op de kant. Dorpie in. En dat nog een keer of 8.

Koersverloop? Steeds probeerden kleine groepjes weg te raken. Het waaide net niet hard genoeg, of die groepjes waren net niet sterk genoeg. Kan beide. Halverwege koers een ambulance ontwijken. Renners van het B-peloton tegen de grond met botbreuken, denken we. Sneu, sterkte vanaf hier. Op het einde wint een Weening. Familie van, schijnt.

De ambulance bleef gezellig nog even plakken in Folsgare. Kunnen we sowieso iedereen aanraden. Geen keus ook, als de prijsuitreiking wilt meemaken. Eindeloos veel premies, bekers, prullaria. Gelukkig ook geldprijzen. De Mac van Joure moet ergens van betaald worden.

Alle gekheid op een stokje: mogen wij de WV Snits hartelijk danken voor de schitterende koersen die ze organiseren? Ja. De Mart zegt dat het goed is.